алілу́я, выкл.

Вітанне, адрасаванае Богу, хвалебны малітоўны выгук у набажэнствах іўдзейскай і хрысціянскай рэлігій.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

алілу́я

выклічнік

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

алілу́я

1. церк., межд. аллилу́йя;

2. сущ., ж. аллилу́йя

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

алілу́я, выкл.

Хвалебны малітоўны выгук у набажэнствах іудзейскай і хрысціянскай рэлігій. / у знач. наз. алілу́я, нескл. Спяваць алілуя.

[Грэч. alliluia ад стараж.-яўр. halelü Jah — хваліце Іегову.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АЛІЛУ́Я

(ад стараж.-яўр. халелуя хваліце Бога),

у хрысціянскім богаслужэнні прыпеў царк. песнапення, ва іудаізме заклік да ўхвалення Бога. Часта трапляецца ў псалмах Давіда, Старым і Новым Запаветах.

т. 1, с. 256

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

алілу́я

1. выкл царк hallelúja!;

2. наз ж Hallelúja n - і -s, pl - і -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

алілу́я

(ст.-яўр. hellelū-Jāh = слаўце бога)

хвалебны малітоўны выгук у набажэнствах іудзейскай і хрысціянскай рэлігій.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

аллилу́йя церк.

1. межд. алілу́я;

2. в знач. сущ. алілу́я, -лу́і ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

alleluia [ˌælɪˈlu:jə] n., interj. алілу́я

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hallelujah [ˌhælɪˈlu:jə] n., interj. алілу́я

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)