альты́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Музы́ка, што іграе на альце.

|| ж. альты́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

альты́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. альты́ст альты́сты
Р. альты́ста альты́стаў
Д. альты́сту альты́стам
В. альты́ста альты́стаў
Т. альты́стам альты́стамі
М. альты́сце альты́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

альты́ст м., муз. альти́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

альты́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Музыкант, які іграе на альце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

альты́ст

(ад альт)

музыкант, які іграе на альце.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

альти́ст муз. альты́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Салаўёў І. (альтыст) 11/199

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

altowiolista

м. альтыст

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

altysta

м. альтыст

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

alcista

м.

1. (музыкант) альтыст;

2. (спявак) альт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)