ало́вак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ало́вак ало́ўкі
Р. ало́ўка ало́ўкаў
Д. ало́ўку ало́ўкам
В. ало́вак ало́ўкі
Т. ало́ўкам ало́ўкамі
М. ало́ўку ало́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ало́вак, ало́ўка, мн. ало́ўкі, ало́ўкаў, м.

Прылада для пісьма, малявання, чарчэння — тонкая палачка графіту або сухой фарбы ў драўлянай, пластыкавай, металічнай і інш. абалонцы.

Каляровыя алоўкі.

|| прым. ало́ўкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ало́вак (род. ало́ўка) м. каранда́ш

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ало́вак, алоўка, м.

Тое, што і карандаш. Чорны аловак. Хімічны аловак. Каляровыя алоўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ало́вак м Bléistift m -(e)s, -e;

каляро́вы ало́вак Búntstift m; Fárbstift m;

рознакаляро́вы ало́вак Méhrfarbenstift m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ало́вак

(польск. ołówek)

тое, што і карандаш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Ало́вак (БРС, Нас., Касп.), алавок (Др.-Падб., Гарэц.) < польск. ołówek (Рыхардт, Poln., 85).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

каранда́ш, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Тое, што і аловак.

Каляровыя карандашы.

◊

Браць на карандаш — звяртаць на што-н. увагу, запісваць для памяці.

|| прым. каранда́шны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

змалява́цца, ‑люецца; зак.

Зрасходавацца на маляванне. Фарбы змаляваліся. Аловак змаляваўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

crayon [ˈkreɪən] n.

1. каляро́вая крэ́йда; каляро́вы ало́вак; пастэ́ль

2. малю́нак пастэ́ллю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)