Алкара́н

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Алкара́н
Р. Алкара́на
Д. Алкара́ну
В. Алкара́н
Т. Алкара́нам
М. Алкара́не

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

алкара́н м., уст., рел. алкора́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

алкара́н

(тур. Al-Koran, ад ар. al-Qur’ān)

тое, што і каран.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

алкора́н уст., рел. алкара́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)