аку́рванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аку́рванне аку́рванні
Р. аку́рвання аку́рванняў
Д. аку́рванню аку́рванням
В. аку́рванне аку́рванні
Т. аку́рваннем аку́рваннямі
М. аку́рванні аку́рваннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аку́рванне ср. оку́ривание

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аку́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. акурваць — акурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Акурванне 1/217

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

аку́рванне н. Räucherung f -, Dúrchgasung f -;

аку́рванне се́рай Schwéfeln n -s, Schwéfelung f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

акуры́ць, -уру́, -у́рыш, -у́рыць; -у́раны; зак., каго-што.

Абдаць дымам з якой-н. мэтай.

А. памяшканне.

А. пчол.

|| незак. аку́рваць, -аю, -аеш, -ае; наз. аку́рванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

оку́ривание аку́рванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Газацыя, гл. Акурванне

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Фумігацыя, гл. Акурванне

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Räucherung

f -, -en

1) вэ́нджанне

2) аку́рванне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)