акулі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Урач, спецыяліст па хваробах вачэй.

|| ж. акулі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. акулі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акулі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. акулі́ст акулі́сты
Р. акулі́ста акулі́стаў
Д. акулі́сту акулі́стам
В. акулі́ста акулі́стаў
Т. акулі́стам акулі́стамі
М. акулі́сце акулі́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

акулі́ст м., мед. окули́ст, глазни́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акулі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Урач, спецыяліст па хваробах вачэй.

[Фр. oculiste ад лац. oculus — вока.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акулі́ст м мед Áugenarzt m -es, -ärzte

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

акулі́ст

(фр. oculiste, ад лац. oculus = вока)

тое, што і афтальмолаг.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

во́чнік, ‑а, м.

Разм. Тое, што і акуліст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

окули́ст мед. акулі́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

oculist [ˈɒkjəlɪst] n. dated акулі́ст; акулі́стка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

okulista

м. акуліст

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)