акані́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. акані́т
Р. акані́ту
Д. акані́ту
В. акані́т
Т. акані́там
М. акані́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

акані́т, -ту м., бот. акони́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акані́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Травяністая расліна сямейства казяльцовых з жоўтымі, сінімі, фіялетавымі кветкамі; боцікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АКАНІ́Т,

гл. Боцікі.

т. 1, с. 184

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Аканіт 1/184—185; 5/108, 540—541 (укл.)

- » - джунгарскі 1/184 (іл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

акані́т

(н.-лац. aconitum, ад гр. akoniton)

травяністая расліна сям. казяльцовых з буйнымі жоўтымі, сінімі, фіялетавымі кветкамі ў гронках, пашыраная ва ўмераных і субтрапічных зонах; боцікі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Боцікі, гл. Аканіт

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

акони́т бот. акані́т, -ту м.; бо́цікі, -каў ед. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бо́цікі, ‑аў; адз. боцік, ‑а, м.

1. Памянш. да боты.

2. Від жаночага абутку. Волька пераабулася ў боцікі, апранула паліто, і.. [дзяўчаты] выйшлі з пакоя. Даніленка.

3. Тое, што і аканіт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

aconite

[ˈækənaɪt]

n.

1) Bot. мардо́ўнік -у m.

2) акані́т -у m. (атру́тны лек для зьнячу́льваньня бо́лю)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)