акале́лы, -ая, -ае.

1. Змерзлы, моцна азяблы.

Акалелыя рукі.

2. Мёртвы (часцей пра жывёлін).

А. воўк.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акале́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. акале́лы акале́лая акале́лае акале́лыя
Р. акале́лага акале́лай
акале́лае		 акале́лага акале́лых
Д. акале́ламу акале́лай акале́ламу акале́лым
В. акале́лы (неадуш.)
акале́лага (адуш.)		 акале́лую акале́лае акале́лыя (неадуш.)
акале́лых (адуш.)
Т. акале́лым акале́лай
акале́лаю		 акале́лым акале́лымі
М. акале́лым акале́лай акале́лым акале́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

акале́лы

1. замёрзший, озя́бший;

2. околе́вший, околе́лый, издо́хший

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акале́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Змерзлы, моцна азяблы. Акалелыя пальцы. □ Акалелыя да касцей,.. [дзеці] позна вярталіся дамоў, і маці сваімі рукамі, сваім целам сагравала іх, здранцвелых і стомленых, і плакала... Чарнышэвіч.

2. Мёртвы, здохлы (часцей пра жывёлу).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акале́лы

1. (змерзлы) steif, starr, erstárrt, steif gefróren, erfróren;

2. (здохлы) tot; veréndet; verréckt, krepíert (разм)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

спруцяне́лы, -ая, -ае (разм.).

1. Скарчанелы, змёрзлы.

С. быльнік.

2. Акалелы, мёртвы.

Спруцянелае цела.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

околе́лый разг. акале́лы, здо́хлы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ззя́блы, ‑ая, ‑ае.

Акалелы, застылы. Шпарцюк надзеў гімнасцёрку, зашпільваючы ззяблымі пальцамі каўнер, з’едліва ўсміхнуўся. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Акале́ць ’моцна змерзнуць, памерці’ (БРС, Янк. Мат., Гарэц., Касп.), акалелы. Гл. калець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зме́рзлы і змёрзлы, ‑ая, ‑ае.

1. Які змёрз ад холаду; азяблы, акалелы. [Тэкля] пераначавала галодная і змерзлая. Бядуля.

2. Сапсаваны, пашкоджаны марозам. Змёрзлыя расліны. Змерзлая бульба.

3. Зацвярдзелы ад марозу, холаду; наскрозь прамёрзлы. Змерзлая зямля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)