акалаці́ць, -лачу́, -ло́ціш, -ло́ціць; -ло́чаны; зак., што.

1. Абабіць калоцячы, абтрэсці.

А. грушы.

2. Уручную абмалаціць, абабіць (снапы жыта).

А. жыта.

|| незак. акало́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акалаці́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. акалачу́ акало́цім
2-я ас. акало́ціш акало́ціце
3-я ас. акало́ціць акало́цяць
Прошлы час
м. акалаці́ў акалаці́лі
ж. акалаці́ла
н. акалаці́ла
Загадны лад
2-я ас. акалаці́ акалаці́це
Дзеепрыслоўе
прош. час акалаці́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

акалаці́ць сов.

1. обмолоти́ть; оби́ть;

а. дзе́сяць снапо́ў — обмолоти́ть (оби́ть) де́сять снопо́в;

2. оби́ть;

а. гру́шу — оби́ть гру́шу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акалаці́ць, ‑лачу, ‑лоціш, ‑лоціць; зак., што.

Абабіць калоцячы; абтрэсці. У садзе даспявалі грушы і познія яблыкі, і дзед баяўся, каб хто не залез і не акалаціў іх. Рунец. // Уручную збольшага абмалаціць, абабіць (пра снапы жыта). Увосень за школаю ды за іншымі справамі.. [Рыгор] толькі жыта на насенне акалаціў ды змалоў крыху, і цяпер яго турбавала думка пра малацьбу. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акалаці́ць (абтрэсці) ábschütteln vt; ábklopfen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

акало́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да акалаціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акало́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад акалаціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акало́чаны

1. обмоло́ченный, оби́тый;

2. оби́тый; см. акалаці́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акало́чваць несов.

1. обмола́чивать, обива́ть;

2. обива́ть; см. акалаці́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́калаціць, ‑лачу, ‑лаціш, ‑лаціць; зак., што.

1. Тое, што і акалаціць.

2. перан. Разм. Спагнаць сілай, прымусам; з цяжкасцю атрымаць што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)