азі́мы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. азі́мы азі́мая азі́мае азі́мыя
Р. азі́мага азі́май
азі́мае		 азі́мага азі́мых
Д. азі́маму азі́май азі́маму азі́мым
В. азі́мы (неадуш.)
азі́мага (адуш.)		 азі́мую азі́мае азі́мыя (неадуш.)
азі́мых (адуш.)
Т. азі́мым азі́май
азі́маю		 азі́мым азі́мымі
М. азі́мым азі́май азі́мым азі́мых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

азі́мы ози́мый;

~мая пшані́ца — ози́мая пшени́ца;

а. клін — ози́мый клин

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

азі́мы, ‑ая, ‑ае.

1. Які высяваецца, прарастае і кусціцца восенню, зімуе пад снегам, а потым летам спее. Азімая пшаніца. Азімыя культуры. / у знач. наз. азі́мыя, ‑ых. Падкормка азімых. Араць поле пад азімыя. Азімыя пасеяны ў лепшыя агратэхнічныя тэрміны.

2. Які мае адносіны да культур, што высяваюцца восенню. Азімы палетак. Азімая сяўба.

•••

Азімая соўка гл. соўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

азі́мы, -ая, -ае.

1. Які высяваецца, прарастае і кусціцца восенню, зімуе пад снегам, а потым летам спее.

Азімая пшаніца.

2. у знач. наз. азі́мыя, -ых.

Падкормка азімых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

азі́мы с.-г. Wínter-;

азі́мая пшані́ца Wínterweizen m -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ози́мый азі́мы;

ози́мая пшени́ца азі́мая пшані́ца, разг. зі́мка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ozimy

ozim|y

азімы;

zboże ~e — азімае збожжа

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wínterfest

a азі́мы, зімо́вы, прыстасава́ны [прыго́дны] для зімы́

éine ~e Wóhnung — зімо́вая кватэ́ра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

азі́міна Азімы пасеў, рунь (БРС, Нясв., Слаўг.). Тое ж азі́мае (Докш., Слаўг., Зах. Бел. Др.-Падб.), азі́ма (Навагр.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

winter

[ˈwɪntər]

1.

n.

1) зіма́ f.

in winter — узі́мку

2) Figur. апо́шні пэры́яд жыцьця́; час заняпа́ду, прыгне́чанасьці

2.

adj.

1) зімо́вы

2) азі́мы

3.

v.i.

зімава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)