адурэ́ла

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
адурэ́ла - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адурэ́ла нареч. одуре́ло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адурэ́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адурэ́ю адурэ́ем
2-я ас. адурэ́еш адурэ́еце
3-я ас. адурэ́е адурэ́юць
Прошлы час
м. адурэ́ў адурэ́лі
ж. адурэ́ла
н. адурэ́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час адурэ́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

одуре́ло нареч., разг. адурэ́ла, ачмурэ́ла;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адурэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; зак.

1. Страціць здольнасць усведамляць што-н.

А. ад ператамлення.

2. Прыйсці ў адурэлы стан ад розных пахаў.

Адурэла галава ад чаромхі.

|| незак. дурэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)