адтава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. адтава́нне
Р. адтава́ння
Д. адтава́нню
В. адтава́нне
Т. адтава́ннем
М. адтава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адтава́нне ср. отта́ивание; см. адтава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адтава́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. адтаваць — адтаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отта́ивание

1. адтава́нне, -ння ср.;

2. адта́йванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)