адсырэ́лы, -ая, -ае.

Які стаў сырым, вільготным.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адсырэ́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адсырэ́лы адсырэ́лая адсырэ́лае адсырэ́лыя
Р. адсырэ́лага адсырэ́лай
адсырэ́лае		 адсырэ́лага адсырэ́лых
Д. адсырэ́ламу адсырэ́лай адсырэ́ламу адсырэ́лым
В. адсырэ́лы (неадуш.)
адсырэ́лага (адуш.)		 адсырэ́лую адсырэ́лае адсырэ́лыя (неадуш.)
адсырэ́лых (адуш.)
Т. адсырэ́лым адсырэ́лай
адсырэ́лаю		 адсырэ́лым адсырэ́лымі
М. адсырэ́лым адсырэ́лай адсырэ́лым адсырэ́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адсырэ́лы

1. отсыре́вший, отсыре́лый;

2. (мягкий от сырости) отмя́кший

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адсырэ́лы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў сыры, вільготны. Хтосьці незнаёмы чыркаў запалкамі, а яны, мусіць, адсырэлыя, не запальваліся. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отсыре́вший и отсыре́лый адсырэ́лы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zwilgotniały

zwilgotniał|y

вільготны; адсырэлы;

~е ręce — вільготныя рукі;

~y tytoń — адсырэлы тытунь

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

soggy

[ˈsɑ:gi]

adj.

1) прамо́клы, мо́кры

2) адсырэ́лы, сыры́

soggy day — сыры́ дзень

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пажава́ць, ‑жую, ‑жуеш, ‑жуе; ‑жуём, ‑жуяце; зак.

1. што і без дап. Жаваць некаторы час. Заклейваючы папяросу,.. [Нахлябіч] доўга слініў паперу языком, пасля пажаваў яе. Чорны. // чым. Разм. Зрабіць некалькі жавальных рухаў. [Стары] паглядзеў на ваду, .. на лазнякі, на чыстае, як добрае шкло, неба і пажаваў сківіцамі: гэта ж ён, на Дняпры! Лупсякоў.

2. што, чаго і без дап. Разм. Паесці крыху. Схаваўшыся пад маладую разлапістую яліну, .. [Ядвіся] развязала хатулёк, без смаку пажавала адсырэлы хлеб. Асіпенка. Неўзабаве па свежых заечых слядах завіталі на лясную дарогу лісіцы. Не духмянага сена, вядома, пажаваць, а ў надзеі зайчацінай пажывіцца. Ігнаценка. — Конь вунь змарыўся. Няхай пажуе трохі. Якімовіч.

3. што. Разм. Сапсаваць, жуючы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)