адсту́пніцтва, -а, н.

Паводзіны, спосаб дзеяння адступніка; здрада ранейшым поглядам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адсту́пніцтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. адсту́пніцтва
Р. адсту́пніцтва
Д. адсту́пніцтву
В. адсту́пніцтва
Т. адсту́пніцтвам
М. адсту́пніцтве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адсту́пніцтва ср. отсту́пничество

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адсту́пніцтва, ‑а, н.

Здрада ранейшым поглядам, перакананням. Нідзе адступніцтва і здрады Не знойдзе вораг між случчан. Астрэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АДСТУ́ПНІЦТВА, апастазія,

адыход ад догматаў, асн. палажэнняў веравызнання. Асобу, якая адышла (адступілася) ад сваёй веры, наз. адступнікам (апастатам).

т. 1, с. 139

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

адсту́пніцтва н. Ábtrünnigkeit f -, Ábfall m -(e) s; Renegáten tum n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рэнега́цтва, -а, н. (кніжн., пагард.).

Адступніцтва, паводзіны рэнегата.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адсту́пніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да адступніка, адступніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АПАСТА́ЗІЯ,

гл. Адступніцтва.

т. 1, с. 419

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

отсту́пничество в разн. знач. адсту́пніцтва, -ва ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)