адсту́пніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
адсту́пніцкі |
адсту́пніцкая |
адсту́пніцкае |
адсту́пніцкія |
| Р. |
адсту́пніцкага |
адсту́пніцкай
адсту́пніцкае |
адсту́пніцкага |
адсту́пніцкіх |
| Д. |
адсту́пніцкаму |
адсту́пніцкай |
адсту́пніцкаму |
адсту́пніцкім |
| В. |
адсту́пніцкі (неадуш.)
адсту́пніцкага (адуш.) |
адсту́пніцкую |
адсту́пніцкае |
адсту́пніцкія (неадуш.)
адсту́пніцкіх (адуш.) |
| Т. |
адсту́пніцкім |
адсту́пніцкай
адсту́пніцкаю |
адсту́пніцкім |
адсту́пніцкімі |
| М. |
адсту́пніцкім |
адсту́пніцкай |
адсту́пніцкім |
адсту́пніцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
адсту́пніцкі отсту́пнический
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адсту́пніцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да адступніка, адступніцтва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адсту́пнік, -а, мн. -і, -аў, м.
Чалавек, які адступіўся, адрокся ад ранейшых перакананняў.
|| ж. адсту́пніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым. адсту́пніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
отсту́пнический адсту́пніцкі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
odszczepieńczy
адступніцкі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
apostate
[əˈpɑ:steɪt]
1.
n.
адсту́пнік -а m., адсту́пніца f.; адшчапе́нец -ца m., адшчапе́нка f.
2.
adj.
адсту́пніцкі, адшчапе́нскі, няве́рны сваёй па́ртыі, рэлі́гіі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)