адстава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
адстава́нне |
адстава́нні |
| Р. |
адстава́ння |
адстава́нняў |
| Д. |
адстава́нню |
адстава́нням |
| В. |
адстава́нне |
адстава́нні |
| Т. |
адстава́ннем |
адстава́ннямі |
| М. |
адстава́нні |
адстава́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
адстава́нне ср. отстава́ние; см. адстава́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адстава́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. адставаць — адстаць (у 1–4 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адстава́нне н. Rückstand m -(e)s, -stände, Zurückbleiben n -s; Náchhinken n -s (разм.); Náchgehen n -s (пра гадзіннік);
адстава́нне ад пла́на Plánrückstand m
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
адста́ць, -та́ну, -та́неш, -та́не; -та́нь; зак.
1. ад каго-чаго. Рухаючыся марудней за іншых або затрымаўшыся, застацца ззаду.
Трэба было бегчы, каб не а. ад кампаніі.
2. ад чаго. Спазніцца куды-н. (выйшаўшы ў дарозе з цягніка, машыны і пад.), застацца на месцы, не паспець вярнуцца, не паехаць.
А. ад цягніка.
3. перан. Не дасягнуць неабходнага ўзроўню ў чым-н., апынуцца ззаду іншых, робячы што-н. або развіваючыся больш марудна ў параўнанні з іншымі.
А. у вучобе.
А. у выкананні плана.
4. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Пра гадзіннік: паказаць больш ранні час, чым у сапраўднасці.
Гадзіннік адстаў на дзесяць мінут.
5. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Аддзяліцца, адваліцца.
Шпалеры адсталі.
6. ад каго. Перастаць дакучаць (разм.).
Адстаньце ад мяне!
|| незак. адстава́ць, -таю́, -тае́ш, -тае́; -таём, -таяце́, -таю́ць.
|| наз. адстава́нне, -я, н. (да 1—5 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
отстава́ние адстава́нне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
крэціні́зм, -у, м.
1. Від эндакрыннага захворвання — адставанне, затрымка фізічнага і псіхічнага развіцця, абумоўленыя парушэннем функцый шчытападобнай залозы і галаўнога мозга (спец.).
2. перан. Тупасць, разумовая абмежаванасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
zapóźnienie
н. спазненне; адставанне
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
lag1 [læg] n. адстава́нне; спазне́нне;
a time lag of one month спазне́нне на адзі́н ме́сяц
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
гістэрэ́зіс
(гр. hysteresis = адставанне)
фіз. адставанне ў часе рэакцыі цела ад знешняга ўздзеяння, што выклікае яе; адрозніваюць г. магнітны, дыэлектрычны, пругкі, тэрмамагнітны і інш.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)