адрасава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны; зак. і незак., што і каму.

1. Паслаць (пасылаць) на які-н. адрас.

А. ліст брату.

2. перан. Накіраваць (накіроўваць).

Заўвагі адрасаваны рэдактару.

|| прым. адрасава́льны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адрасава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. адрасу́ю адрасу́ем
2-я ас. адрасу́еш адрасу́еце
3-я ас. адрасу́е адрасу́юць
Прошлы час
м. адрасава́ў адрасава́лі
ж. адрасава́ла
н. адрасава́ла
Загадны лад
2-я ас. адрасу́й адрасу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час адрасу́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адрасава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адрасу́ю адрасу́ем
2-я ас. адрасу́еш адрасу́еце
3-я ас. адрасу́е адрасу́юць
Прошлы час
м. адрасава́ў адрасава́лі
ж. адрасава́ла
н. адрасава́ла
Загадны лад
2-я ас. адрасу́й адрасу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час адрасава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адрасава́ць сов. и несов. адресова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адрасава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак. і незак., што.

Накіраваць (накіроўваць), паслаць (пасылаць) што‑н. на пэўны адрас. Адрасаваць пісьмо маці. // Накіраваць (накіроўваць), звярнуць (звяртаць) да каго‑, чаго‑н. Я адрасую слова Да Аб’яднаных Нацый. Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адрасава́ць adressíeren vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адрасава́ць

(фр. adresser)

накіроўваць, пасылаць што-н. на пэўны адрас.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

адресова́ть сов. и несов. адрасава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адрасава́цца, ‑суецца; незак.

Зал. да адрасаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адрасава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адрасаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)