адпаўзці́, -зу́, -зе́ш, -зе́; -зём, -зяце́, -зу́ць; -по́ўз, -паўзла́, -ло́; -зі́; зак.

Перамясціцца паўзком.

А. з дарогі ўбок.

|| незак. адпаўза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адпаўзці́

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адпаўзу́ адпаўзё́м
2-я ас. адпаўзе́ш адпаўзяце́
3-я ас. адпаўзе́ адпаўзу́ць
Прошлы час
м. адпо́ўз адпаўзлі́
ж. адпаўзла́
н. адпаўзло́
Загадны лад
2-я ас. адпаўзі́ адпаўзі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час адпо́ўзшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адпаўзці́ сов.

1. (в сторону) отползти́;

2. (удалиться) уползти́;

ён ужо́ адпо́ўз — он уже́ упо́лз

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адпаўзці́, ‑зу, ‑зеш, ‑зе; ‑зём, ‑зяце; зак.

Рухаючыся паўзком, аддаліцца ад чаго‑н., заняць новае месца. Тоня адпаўзла за яліну і нарыхтавалася да бою. Шчарбатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отползти сов. адпаўзці́, мног. паадпаўза́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адпаўза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адпаўзці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпаўза́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адпаўзаць — адпаўзці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадпаўза́ць, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць; зак.

Разм. Адпаўзці ўбок, на нейкую адлегласць — пра ўсіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

odpełznąć

зак. адпаўзці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

уползти́ сов. папаўзці́; (выползти) вы́паўзці; (отползти) адпаўзці́; (заползти) запаўзці́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)