адно́ўнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
адно́ўнік |
адно́ўнікі |
| Р. |
адно́ўніку |
адно́ўнікаў |
| Д. |
адно́ўніку |
адно́ўнікам |
| В. |
адно́ўнік |
адно́ўнікі |
| Т. |
адно́ўнікам |
адно́ўнікамі |
| М. |
адно́ўніку |
адно́ўніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
адно́ўнік м хім Reduktiónsmittel n -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
восстанови́тель (вещество) адно́ўнік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Reduktiónsmittel
n -s, - хім. адно́ўнік
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)