адне́квацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. (разм.).

Адмаўляцца, адгаворвацца, ухіляцца ад выканання якога-н. даручэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адне́квацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. адне́кваюся адне́кваемся
2-я ас. адне́кваешся адне́кваецеся
3-я ас. адне́кваецца адне́кваюцца
Прошлы час
м. адне́кваўся адне́кваліся
ж. адне́квалася
н. адне́квалася
Загадны лад
2-я ас. адне́квайся адне́квайцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час адне́кваючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адне́квацца несов., разг. отне́киваться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адне́квацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Разм. Адмаўляцца, адгаворвацца, адпірацца (у 2 знач.). Дзяўчына доўга маўчала, аднеквалася, што нічога не ведае. Няхай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адне́квацца разм. áblehnen vt; nicht éinverstanden sein (ад чаго-н. mit D); vernéinen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Адне́квацца (БРС, КТС) да не (ад‑не‑к‑вацца). Дзеяслоўная экпрэсіўная суфіксацыя на ‑к‑. Аднак больш верагодна разглядаць адпаведнае рус. отнекиваться як крыніцу беларускага слова (Мартынаў, SlW, 69).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

отне́киваться несов., разг. адне́квацца, адмаўля́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адне́кванне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. аднеквацца; адмаўленне, ухіленне ад чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адне́кнуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

Разм. Аднакр. да аднеквацца. — Нічога мне не трэба, — аднекнулася маці. — Хіба ж галодная ці голая? Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадне́квацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Аднеквацца, адмаўляцца на працягу нейкага часу. Алёшка добра прагаладаўся, але, як і належыць госцю, спачатку пааднекваўся, а потым прысеў да стала. Кухараў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)