адначле́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
адначле́нны |
адначле́нная |
адначле́ннае |
адначле́нныя |
| Р. |
адначле́ннага |
адначле́ннай
адначле́ннае |
адначле́ннага |
адначле́нных |
| Д. |
адначле́ннаму |
адначле́ннай |
адначле́ннаму |
адначле́нным |
| В. |
адначле́нны (неадуш.)
адначле́ннага (адуш.) |
адначле́нную |
адначле́ннае |
адначле́нныя (неадуш.)
адначле́нных (адуш.) |
| Т. |
адначле́нным |
адначле́ннай
адначле́ннаю |
адначле́нным |
адначле́ннымі |
| М. |
адначле́нным |
адначле́ннай |
адначле́нным |
адначле́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адначле́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Які складаецца з аднаго члена. Адначленны сказ.
2. Які азначае сабой адначлен. Адначленная формула.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адначле́нны спец. éinglied(e)rig
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
одночле́нный адначле́нны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
éingliedrig
a адначле́нны
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)