адначле́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адначле́нны адначле́нная адначле́ннае адначле́нныя
Р. адначле́ннага адначле́ннай
адначле́ннае
адначле́ннага адначле́нных
Д. адначле́ннаму адначле́ннай адначле́ннаму адначле́нным
В. адначле́нны (неадуш.)
адначле́ннага (адуш.)
адначле́нную адначле́ннае адначле́нныя (неадуш.)
адначле́нных (адуш.)
Т. адначле́нным адначле́ннай
адначле́ннаю
адначле́нным адначле́ннымі
М. адначле́нным адначле́ннай адначле́нным адначле́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)