АДНАРО́ДНАЯ ФУ́НКЦЫЯ,
функцыя адной або некалькіх пераменных, якая адпавядае ўмове: пры адначасовым множанні ўсіх пераменных на адзін і той жа адвольны лік значэнне функцыі памнажаецца на некаторую ступень гэтага ліку.
Напр.,
, дзе n — паказчык аднароднасці, або вымярэння аднароднай функцыі. Сустракаюцца ў геам. формулах. Калі
, дзе a, b, ..., 1 — даўжыні адрэзкаў, вымераных адным адвольным маштабам, то правая частка выразу павінна быць аднароднай функцыяй (вымярэнне 1, 2 або 3 у залежнасці ад таго, што вызначае x — даўжыню, плошчу або аб’ём).
т. 1, с. 123
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
масі́ў, -сі́ву, мн. -сі́вы, -сі́ваў, м.
1. Горнае ўзвышша аднароднай геалагічнай будовы.
Горныя масівы.
2. Вялікая прастора, аднародная па якіх-н. прыметах.
Лясныя масівы.
|| прым. масі́ўны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сло́й
‘маса якога-н. рэчыва; аднародная група людзей’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сло́й |
слаі́ сло́і |
| Р. |
сло́я |
слаёў |
| Д. |
сло́ю |
слая́м |
| В. |
сло́й |
слаі́ сло́і |
| Т. |
сло́ем |
слая́мі |
| М. |
сло́і |
слая́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
распла́ў, ‑плаву, н.
Спец. Аднародная вадкая сумесь расплаўленых рэчываў. Магматычны расплаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шклама́са, ‑ы, ж.
Спец. Аднародная вадкая маса, якую атрымліваюць плаўленнем кварцавага пяску; шкляная маса.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аднаро́дны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
аднаро́дны |
аднаро́дная |
аднаро́днае |
аднаро́дныя |
| Р. |
аднаро́днага |
аднаро́днай аднаро́днае |
аднаро́днага |
аднаро́дных |
| Д. |
аднаро́днаму |
аднаро́днай |
аднаро́днаму |
аднаро́дным |
| В. |
аднаро́дны (неадуш.) аднаро́днага (адуш.) |
аднаро́дную |
аднаро́днае |
аднаро́дныя (неадуш.) аднаро́дных (адуш.) |
| Т. |
аднаро́дным |
аднаро́днай аднаро́днаю |
аднаро́дным |
аднаро́днымі |
| М. |
аднаро́дным |
аднаро́днай |
аднаро́дным |
аднаро́дных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
азімута́льна-аднаро́дны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
азімута́льна-аднаро́дны |
азімута́льна-аднаро́дная |
азімута́льна-аднаро́днае |
азімута́льна-аднаро́дныя |
| Р. |
азімута́льна-аднаро́днага |
азімута́льна-аднаро́днай азімута́льна-аднаро́днае |
азімута́льна-аднаро́днага |
азімута́льна-аднаро́дных |
| Д. |
азімута́льна-аднаро́днаму |
азімута́льна-аднаро́днай |
азімута́льна-аднаро́днаму |
азімута́льна-аднаро́дным |
| В. |
азімута́льна-аднаро́дны (неадуш.) азімута́льна-аднаро́днага (адуш.) |
азімута́льна-аднаро́дную |
азімута́льна-аднаро́днае |
азімута́льна-аднаро́дныя (неадуш.) азімута́льна-аднаро́дных (адуш.) |
| Т. |
азімута́льна-аднаро́дным |
азімута́льна-аднаро́днай азімута́льна-аднаро́днаю |
азімута́льна-аднаро́дным |
азімута́льна-аднаро́днымі |
| М. |
азімута́льна-аднаро́дным |
азімута́льна-аднаро́днай |
азімута́льна-аднаро́дным |
азімута́льна-аднаро́дных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
слой, -я, мн. слаі́, слаёў, м.
1. Маса якога-н. рэчыва, якая пакрывае паверхню чаго-н., або пласт чаго-н., размешчаны паміж іншымі такімі пластамі.
С. гліны.
С. тлушчу.
2. перан., звычайна мн. Тая або іншая група людзей, насельніцтва, грамадства, аднародная па сацыяльных, культурных і пад. прыметах.
Шырокія слаі інтэлігенцыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Масі́ў ’горнае ўзвышша аднароднай геалагічнай будовы’, ’вялікая прастора, аднародная паводле якіх-небудзь прыкмет’ (ТСБМ). З польск. або з рус., у якія з франц. massif ’цяжкавагавы’ (SWO, 458; Лёхін, 428).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
аднаро́дны, ‑ая, ‑ае.
Які належыць да таго самага роду, разраду; аднолькавага характару; падобны. Аднародныя з’явы. Аднародныя збудаванні. // Аднолькавы ва ўсіх сваіх частках. Аднародная маса. Аднароднае асяроддзе.
•••
Аднародныя члены сказа гл. член.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)