адме́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. адме́та адме́ты
Р. адме́ты адме́т
Д. адме́це адме́там
В. адме́ту адме́ты
Т. адме́тай
адме́таю		 адме́тамі
М. адме́це адме́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адме́та ж., разг. приме́та, отличи́тельная черта́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адме́та, ‑ы, ДМ ‑меце, ж.

Прыкмета, характэрная рыса. Спрадвечная адмета восені — цішыня — жыла тут. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

метаме́ры

(адмета- + -мер)

падобныя паміж сабой часткі (членікі) цела метамерных (гл. метамерыя 1) жывёл; сегменты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

метагене́з

(адмета- + -генез)

1) адна з форм чаргавання пакаленняў у жывёл, пры якой пакаленне, што развілося палавым шляхам, змяняецца пакаленнем, якое размнажаецца бясполым шляхам;

2) сукупнасць працэсаў ператварэння асадачных горных парод пры апусканні іх у больш глыбокія гарызонты літасферы ва ўмовах павышэння ціску і тэмпературы (параўн. гетэрагонія).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

асаблівасць, своеасаблівасць, уласцівасць, якасць, рыса, знак, адзнака, прыкмета, адмета, адметнасць, бок, характар, спецыфіка, атрыбут, сімптом, штрых

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)