адляга́ць гл. адлегчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адляга́ць

дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. адляга́е адляга́юць
Прошлы час
м. адляга́ў адляга́лі
ж. адляга́ла
н. адляга́ла

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адляга́ць несов.

1. отлега́ть;

2. спада́ть;

1, 2 см. адле́гчы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адляга́ць, ‑ае.

Незак. да адлегчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адле́гчы, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ля́жа, -ля́гуць; -лёг, -ле́гла, -лягло́; зак.

1. Знікнуць, перастаць адчувацца (пра трывогу, боль і пад.), супакоіцца.

Боль ад сэрца адлёг.

Сэрца не камень, адляжа (прыказка). На душы адлягло (безас.).

2. Спасці, паменшаць (пра холад, мароз).

Мароз адлёг.

Пад раніцу адлегла (безас.).

|| незак. адляга́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отлега́ть несов. адляга́ць, адхо́дзіць; см. отле́чь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Во́дляг ’наводмаш’ (Федар., 2, 159). Укр. відліг ’тс’. Ад адлягаць. Параўн. наводмаш, наводліў з аналагічнай структурай.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)