адлу́чаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адлу́чаны адлу́чаная адлу́чанае адлу́чаныя
Р. адлу́чанага адлу́чанай
адлу́чанае		 адлу́чанага адлу́чаных
Д. адлу́чанаму адлу́чанай адлу́чанаму адлу́чаным
В. адлу́чаны (неадуш.)
адлу́чанага (адуш.)		 адлу́чаную адлу́чанае адлу́чаныя (неадуш.)
адлу́чаных (адуш.)
Т. адлу́чаным адлу́чанай
адлу́чанаю		 адлу́чаным адлу́чанымі
М. адлу́чаным адлу́чанай адлу́чаным адлу́чаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адлу́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адлу́чаны адлу́чаная адлу́чанае адлу́чаныя
Р. адлу́чанага адлу́чанай
адлу́чанае		 адлу́чанага адлу́чаных
Д. адлу́чанаму адлу́чанай адлу́чанаму адлу́чаным
В. адлу́чаны (неадуш.)
адлу́чанага (адуш.)		 адлу́чаную адлу́чанае адлу́чаныя (неадуш.)
адлу́чаных (адуш.)
Т. адлу́чаным адлу́чанай
адлу́чанаю		 адлу́чаным адлу́чанымі
М. адлу́чаным адлу́чанай адлу́чаным адлу́чаных

Кароткая форма: адлу́чана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адлу́чаны

1. отделённый, отлучённый;

2. церк. отлучённый;

1, 2 см. адлучы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адлу́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адлучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адлу́чаны:

адлу́чаны ад царквы́ aus der Kírche áusgestoßen, exkommunizíert

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

отлучённый адлу́чаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замкнёны, -ая, -ае.

1. Адасоблены, адлучаны ад грамадства; заняты сваімі вузкімі інтарэсамі.

Замкнёнае асяроддзе.

2. Некампанейскі, скрытны.

З. характар.

З. чалавек.

|| наз. замкнёнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отъединённый аддзе́лены, мног. пааддзяля́ны, пааддзе́льваны, адлу́чаны, мног. паадлу́чваны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

excommunicate

[,ekskəˈmju:nɪkeɪt]

1.

v.t.

1) абвяшча́ць ана́тэму; адлуча́ць ад царквы́

2) выключа́ць, выкіда́ць (з арганіза́цыі)

2.

n.

адлу́чаны m., адлу́чаная f.

3.

adj.

адлу́чаны; вы́ключаны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ábgeschieden

a

1) адасо́блены, адлу́чаны

2) высок. паме́рлы, які́ ско́нчыў жыццёвы шлях

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)