excommunicate

[,ekskəˈmju:nɪkeɪt]

1.

v.t.

1) абвяшча́ць ана́тэму; адлуча́ць ад царквы́

2) выключа́ць, выкіда́ць (з арганіза́цыі)

2.

n.

адлу́чаны m., адлу́чаная f.

3.

adj.

адлу́чаны; вы́ключаны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)