адзна́чыцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адзна́чуся адзна́чымся
2-я ас. адзна́чышся адзна́чыцеся
3-я ас. адзна́чыцца адзна́чацца
Прошлы час
м. адзна́чыўся адзна́чыліся
ж. адзна́чылася
н. адзна́чылася
Загадны лад
2-я ас. адзна́чся адзна́чцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час адзна́чыўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адзна́чыцца сов.

1. отме́титься; зарегистри́роваться;

2. (стать примечательным чем-л.) ознаменова́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адзна́чыцца, ‑чыцца; зак.

1. Адзначыць сябе, сваё прозвішча ў спісе; зарэгістравацца. Трэба, каб Валера ўжо адзначыўся [у касе] і ехаў далей, а ён яшчэ і сюды не прыбыў. Місько.

2. Стаць прыкметным; абазначыцца, выявіцца. Вочы яе [бабкі] ажывіліся, а на твары адзначылася ўнутранае перакананне ў сіле сва[ёй] здольнасці. Колас.

3. Азнаменавацца чым‑н. Перадмайскія дні адзначыліся новымі працоўнымі поспехамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адзна́чыцца sich áuszeichnen; sich hervórtun* (іран.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ознаменова́ться азнаменава́цца, адзна́чыцца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зарэгістрава́цца, ‑руюся, ‑руешся, ‑руецца; зак.

Запісацца, адзначыцца для ўліку; стаць на ўлік. Зарэгістравацца ў сакратара. // Дакументальна аформіць свой шлюб. Зарэгістравацца ў загсе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отме́титься

1. (зарегистрироваться) адзна́чыцца;

2. (выписаться из домовой книги) разг. вы́пісацца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

distinguish

[dɪˈstɪŋgwɪʃ]

v.t.

1) адро́зьніваць; распазнава́ць

2) адзнача́цца

to distinguish oneself — адзна́чыцца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

spisać się

зак. адзначыцца; вылучыцца; паказаць сябе

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

odznaczyć się

зак. [od-znaczyć się] адзначыцца; праславіцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)