аджы́ць, -жыву́, -жыве́ш, -жыве́; -жывём, -жывяце́, -жыву́ць; -жы́ў, -жыла́, -ло́; -жы́ты; зак.

1. Пражыць, скончыць жыць.

А. свой век.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Устарэць.

Аджылі розныя звычаі і забабоны.

3. Вярнуцца да жыцця, стаць зноў жывым, ажыць.

Прайшоў дождж, і аджыла ніва.

|| незак. аджыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аджы́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. аджыву́ аджывё́м
2-я ас. аджыве́ш аджывяце́
3-я ас. аджыве́ аджыву́ць
Прошлы час
м. аджы́ў аджылі́
ж. аджыла́
н. аджыло́
Загадны лад
2-я ас. аджыві́ аджыві́це
Дзеепрыслоўе
прош. час аджы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

аджы́ць сов.

1. прям., перен. отжи́ть;

ён аджы́ў свой век — он о́тжил свой век;

мно́гія звы́чаі ўжо аджылі́ — мно́гие обы́чаи уже́ о́тжили;

2. (вернуться к жизни) ожи́ть;

3. перен. ожи́ть, воскре́снуть;

а. душо́й — ожи́ть (воскре́снуть) душо́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аджы́ць, ‑жыву, ‑жывеш, ‑жыве; ‑жывём, ‑жывяце; зак.

1. Пражыць, адслужыць свой час. Прыходзіла бабуля, уздыхала, жалілася на хваробы і старасць: глядзі ж, беражы сябе, дзетка, мы ўжо аджылі сваё. М. Стральцоў. // перан. Адысці ў мінулае, ліквідавацца. Не пакладайцеся на цуды, Бо аджылі свой век яны. Колас. [Апановіч:] — Фёдар Андрэевіч, добрая яна рэч — каса, а ўсё ж аджыла яна сваё. Кірэйчык. // Перастаць адпавядаць патрабаванням сучаснасці; устарэць.

2. Вярнуцца да жыцця, стаць зноў жывым; ажыць. Не мала прайшло часу, пакуль, нарэшце, з рота і носа Казіка пайшла вада. Яшчэ некалькі хвілін — і ён дыхнуў. — Аджыў, бедненькі, — сказала бабка Аксіння і заплакала. Чарнышэвіч. // Аднавіць сілы, зрабіцца бадзёрым, трапіўшы ў іншыя ўмовы.

3. Абудзіцца з надыходам вясны, ажыць, зазелянець. Прайшоў дождж, і аджыла ніва. // Пажвавець, акрыяць духам. Прыйшла вясна. Яна адчувалася ўсюды: нават вераб’і і тыя аджылі і весела скакалі па чорных вуліцах, шукаючы сабе пажывы. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аджы́ць überlébt sein, veráltet sein (састарэць);

ён аджы́ў свой век er hat áusgelebt;

ён аджы́ва́е свой век es geht mit ihm zu Énde;

гэ́та ўжо аджы́ло́ das hat sich schon überlébt [ist áltmodisch] (пра звычаі)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

отжи́ть сов. аджы́ць, мног. пааджыва́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аджыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да аджыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адрадзі́цца, -раджу́ся, -ро́дзішся, -ро́дзіцца; зак.

1. Аднавіцца, стаць зноў дзейным, жывым; аджыць.

Адрадзілася народная гаспадарка.

2. перан. Абудзіцца да новага жыцця, паявіцца зноў.

|| незак. адраджа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аджыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. аджываць — аджыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аджыва́ць гл аджыць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)