аддзяле́нчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аддзяле́нчы аддзяле́нчая аддзяле́нчае аддзяле́нчыя
Р. аддзяле́нчага аддзяле́нчай
аддзяле́нчае		 аддзяле́нчага аддзяле́нчых
Д. аддзяле́нчаму аддзяле́нчай аддзяле́нчаму аддзяле́нчым
В. аддзяле́нчы (неадуш.)
аддзяле́нчага (адуш.)		 аддзяле́нчую аддзяле́нчае аддзяле́нчыя (неадуш.)
аддзяле́нчых (адуш.)
Т. аддзяле́нчым аддзяле́нчай
аддзяле́нчаю		 аддзяле́нчым аддзяле́нчымі
М. аддзяле́нчым аддзяле́нчай аддзяле́нчым аддзяле́нчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аддзяле́нчы разг. отделе́нческий;

а. апара́т — отделе́нческий аппара́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аддзяле́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. аддзяліцца, аддзяліць.

2. Тое, што і аддзел (у 1 знач.).

А. банка.

А. міліцыі.

3. Асобная самастойная ўстанова, арганізацыя і пад. ў сістэме чаго-н.

Паштовае а. сувязі.

4. Самастойная частка канцэрта, тэатральнага паказу.

Другое а. канцэрта.

5. Ніжэйшае вайсковае падраздзяленне, што ўваходзіць у склад узвода.

Камандзір аддзялення.

6. Асобная, адгароджаная частка памяшкання.

Першае а. склада.

7. Адна з частак, на якія падзелена што-н., прызначанае для захоўвання розных рэчаў, прадметаў.

Партфель мае два аддзяленні.

|| прым. аддзяле́нчы, -ая, -ае (да 2 знач.; спец.) і аддзялённы, -ая, -ае (да 5 знач.).

Аддзяленчыя штаты.

Аддзялённы камандзір.

Загад аддзялённага (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отделе́нческий разг. аддзяле́нчы;

отделе́нческий аппара́т аддзяле́нчы апара́т.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)