адвільну́ць

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адвільну́ адвільнё́м
2-я ас. адвільне́ш адвільняце́
3-я ас. адвільне́ адвільну́ць
Прошлы час
м. адвільну́ў адвільну́лі
ж. адвільну́ла
н. адвільну́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час адвільну́ўшы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адвільну́ць сов., разг. отвильну́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адвільну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не.

Зак. да адвільваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адві́льваць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Адмаўляцца, ухіляцца ад чаго-н.

А. ад даручэнняў.

|| зак. адвільну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. адві́льванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адві́льваць, адвільну́ць разм. sich (herúm)drücken (ад чаго-н. um A); sich drücken (vor D); Áusflüchte súchen, Áusreden háben;

адві́льваць ад пра́цы sich vor der Árbeit drücken

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)