адве́чны, -ая, -ае.

Спрадвечны; які існуе з даўніх часоў.

Адвечныя балоты.

Адвечная таямніца.

|| наз. адве́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адве́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адве́чны адве́чная адве́чнае адве́чныя
Р. адве́чнага адве́чнай
адве́чнае		 адве́чнага адве́чных
Д. адве́чнаму адве́чнай адве́чнаму адве́чным
В. адве́чны (неадуш.)
адве́чнага (адуш.)		 адве́чную адве́чнае адве́чныя (неадуш.)
адве́чных (адуш.)
Т. адве́чным адве́чнай
адве́чнаю		 адве́чным адве́чнымі
М. адве́чным адве́чнай адве́чным адве́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

адве́чны изве́чный, ве́чный; иско́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адве́чны, ‑ая, ‑ае.

Паэт. Які заўсёды існаваў; спрадвечны. Адвечная тайна. Адвечныя балоты. □ Дзе крыўда адвечная спела, Дзе сыпала гора курганы, Рукой пралетарскаю смелай Гнілы стары лад зруйнаваны. Купала. Думка — гэта адвечная, невычэрпная, бясконцая, як само жыццё, крыніца сілы. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адве́чны dáuernd, ímmerwährend, éwig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

изве́чный спрадве́чны, адве́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

eternal [ɪˈtɜ:nl] adj. ве́чны, адве́чны, спрадве́чны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

спрадве́чны, -ая, -ае.

1. Які не перастае існаваць; адвечны; шматвяковы; старадаўні.

С. бор.

Спрадвечныя традыцыі.

2. Карэнны, пастаянны.

Зубры — спрадвечныя жыхары Белавежскай пушчы.

|| наз. спрадве́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

векове́чный уст. векаве́чны, вячы́сты; адве́чны; спрадве́чны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

изнача́льный уст. спрадве́чны, першапачатко́вы, пачатко́вы, адве́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)