адве́сіць, -ве́шу, -ве́сіш, -ве́сіць; -ве́шаны; зак., што.

Адкрыць што-н. завешанае; зняць або адсунуць убок тое, чым было што-н. завешана.

А. акно.

◊

Адвесіць губы (разм., неадабр.) — надзьмуцца, пакрыўдзіцца.

|| незак. адве́шваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адве́сіць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адве́шу адве́сім
2-я ас. адве́сіш адве́сіце
3-я ас. адве́сіць адве́сяць
Прошлы час
м. адве́сіў адве́сілі
ж. адве́сіла
н. адве́сіла
Загадны лад
2-я ас. адве́сь адве́сьце
Дзеепрыслоўе
прош. час адве́сіўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адве́сіць сов.

1. отдёрнуть;

а. фіра́нку — отдёрнуть занаве́ску;

2. (губы) вы́пятить, оттопы́рить;

3. спец. (отвесом) отве́сить;

◊ а. гу́бы — наду́ться, оби́деться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адве́сіць, ‑вешу, ‑весіш, ‑весіць; зак., што.

Адкрыць што‑н. завешанае; зняць або адсунуць убок тое, чым было што‑н. завешана. [Жанчына] адвесіла акно, і дождж знадворку зашумеў мацней. Чорны.

•••

Адвесіць губы — надзьмуцца, пакрыўдзіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адве́сіць

1. (фіранку) áufziehen* vt, zur Séite schíeben*;

адве́сіць гу́бы Líppen spítzen [vórstrecken, schürzen];

2. буд. (адвесам) éinloten vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адве́шваць гл. адвесіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адве́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адвесіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адве́шаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адвесіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадве́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Адвесіць усё, многае. Паадвешваць шторы. Паадвешваць вокны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адшмо́ргнуць

‘адвесіць што-небудзь (фіранку, занавеску)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адшмо́ргну адшмо́ргнем
2-я ас. адшмо́ргнеш адшмо́ргнеце
3-я ас. адшмо́ргне адшмо́ргнуць
Прошлы час
м. адшмо́ргнуў адшмо́ргнулі
ж. адшмо́ргнула
н. адшмо́ргнула
Загадны лад
2-я ас. адшмо́ргні адшмо́ргніце
Дзеепрыслоўе
прош. час адшмо́ргнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)