адвенты́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
адвенты́ўны |
адвенты́ўная |
адвенты́ўнае |
адвенты́ўныя |
| Р. |
адвенты́ўнага |
адвенты́ўнай
адвенты́ўнае |
адвенты́ўнага |
адвенты́ўных |
| Д. |
адвенты́ўнаму |
адвенты́ўнай |
адвенты́ўнаму |
адвенты́ўным |
| В. |
адвенты́ўны (неадуш.)
адвенты́ўнага (адуш.) |
адвенты́ўную |
адвенты́ўнае |
адвенты́ўныя (неадуш.)
адвенты́ўных (адуш.) |
| Т. |
адвенты́ўным |
адвенты́ўнай
адвенты́ўнаю |
адвенты́ўным |
адвенты́ўнымі |
| М. |
адвенты́ўным |
адвенты́ўнай |
адвенты́ўным |
адвенты́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
адвенты́ўны бот. адвенти́вный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адвенты́ўны
(ад лац. adventicius = прышлы)
біял. чужы, не ўласцівы;
а. орган — орган расліны, які развіваецца не на звычайным месцы, напр. карані на надземнай частцы, пупышкі і парасткі на каранях;
а-ая расліна — расліна, занесеная чалавекам у мясцовасць, дзе яна раней не расла.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
адвенти́вный бот. адвенты́ўны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
korzeń
korze|ń
м.
1. корань;
~ń przybyszowy бат. корань адвентыўны;
puścić ~nie — пусціць карэнні;
wyrwać co z ~niami — вырваць (знішчыць) што з каранямі;
2. ~nie мн. прыправы, карэнне
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)