korzeń
м.
1. корань;
~ń przybyszowy бат. корань адвентыўны;
puścić ~nie — пусціць карэнні;
wyrwać co z ~niami — вырваць (знішчыць) што з каранямі;
2. ~nie мн. прыправы, карэнне
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)