адве́даць, -аю, -аеш, -ае; зак.

1. каго-што. Наведаць каго-, што-н., пабываць у каго-н. дзе-н.

А. хворага сябра.

А. родны кут.

2. чаго. Пакаштаваць, паспытаць.

А. спелых груш.

3. чаго. Спазнаць, зведаць, паспытаць.

А. шчасця.

|| незак. адве́дваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адве́дванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адве́даць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адве́даю адве́даем
2-я ас. адве́даеш адве́даеце
3-я ас. адве́дае адве́даюць
Прошлы час
м. адве́даў адве́далі
ж. адве́дала
н. адве́дала
Загадны лад
2-я ас. адве́дай адве́дайце
Дзеепрыслоўе
прош. час адве́даўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адве́даць сов. прове́дать;

а. хво́рага — прове́дать больно́го

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адве́даць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. каго-што і без дап. Праведаць, наведаць каго‑, што‑н. Яму [Януку Сялібу] хацелася адведаць дом, Зноў паглядзець на роднае гняздо. Танк. [Рыгорыха:] — Прыязджае маці, Глафіра Парфіраўна, адведаць магілу сына, паглядзець наша жыццё. Гурскі. [Панна Рузя:] — Ваша ранейшая настаўніца колькі ўжо часу хварэе, а вы?.. Хоць бы разочак схадзілі адведаць! Ганьба!.. Брыль.

2. чаго. З’еўшы або выпіўшы трохі чаго‑н., вызначыць смак; пакаштаваць. — Просіць садоўнік Наведацца ў сад, Бабка Тадора Адведаць чарніц. Броўка. Пакаштуй, калі хочаш, адведай — Вунь — кубанскія кавуны! Прыходзька.

3. чаго. Спазнаць, зведаць, паспытаць. Гуляюць хмаркі ў небе сінім, І ледзь хвалюецца рака... Так моцна хочацца дзяўчыне Адведаць шчасце рыбака. Іверс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адве́даць

1. (наведаць) besúchen vt; éinen Besúch máchen (каго-н. bei D);

2. (пакаштаваць) kósten vt, probíeren vt ábschmecken vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Адве́даць, атведаць ’наведаць, праведаць каго-небудзь, пабыць у каго-небудзь блізкага ці знаёмага з мэтай даведацца пра яго жыццё’ (Янк. I, Юрч.) < польск. odwiedzać ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адве́дваць несов. прове́дывать; см. адве́даць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адве́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адведаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адве́дванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адведваць — адведаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Во́дпаты, водпыты ’водведкі’ (КЭС). Аддзеяслоўнае ўтварэнне да адпытаць, як водведы (гл.), да адведаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)