адбяга́ць гл. адбегчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адбяга́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. адбяга́ю адбяга́ем
2-я ас. адбяга́еш адбяга́еце
3-я ас. адбяга́е адбяга́юць
Прошлы час
м. адбяга́ў адбяга́лі
ж. адбяга́ла
н. адбяга́ла
Загадны лад
2-я ас. адбяга́й адбяга́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час адбяга́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адбяга́ць несов. отбега́ть; см. адбе́гчы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адбяга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адбегчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адбе́гчы, -бягу́, -бяжы́ш, -бяжы́ць; -бяжы́м, -бежыце́, -бягу́ць; -бяжы́; зак.

1. Бягом аддаліцца на нейкую адлегласць ад каго-, чаго-н.

А. ад лесу.

2. перан. Хутка аддаліцца ад чаго-н.

Хваля адбегла ад берага.

|| незак. адбяга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отбега́ть несов. адбяга́ць, адбяга́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Наотбег ’убок ад берага’ (ТС). З *на‑от‑бег, параўн. адбягаць ’аддаляцца’, першапачаткова, відаць, са спалучэння *на отбег (бяры, кіруй і г. д.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

odbiegać

незак.

1. адбягаць, адыходзіць;

2. адхіляцца;

odbiegać od tematu — адхіляцца ад тэмы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Маха́йло ’трэці ход гульні ў скокі, які заключаецца ў пераскокванні з квадрата ў квадрат, махаючы перад сабой нагою’ (ТС). Да маха́ць (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко, Афікс. наз., 94. Суфікс ‑йло, магчыма, з’яўляецца сярэднім звяном у пераходзе прасл. ‑dlo/‑lo (?). Аналагічныя палескія ўтварэнні: трымпа́йло ’кавалак палена, дручка на шыі ў авечкі, які перашкаджае ёй далёка адбягаць ад стада’, прозвішча Кічкайла.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

убега́ть несов.

1. бе́гчы; (выбегать) выбяга́ць; (отбегать) адбяга́ць, адбяга́цца; (забегать) забяга́ць;

я убега́ю разг. я бягу́ (пабе́г, пабягу́);

2. (уходить тайком, спасаться бегством) уцяка́ць; (сбегать) збяга́ць; см. убежа́ть​ 1, 2.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)