адбо́рны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адбо́рны адбо́рная адбо́рнае адбо́рныя
Р. адбо́рнага адбо́рнай
адбо́рнае		 адбо́рнага адбо́рных
Д. адбо́рнаму адбо́рнай адбо́рнаму адбо́рным
В. адбо́рны (неадуш.)
адбо́рнага (адуш.)		 адбо́рную адбо́рнае адбо́рныя (неадуш.)
адбо́рных (адуш.)
Т. адбо́рным адбо́рнай
адбо́рнаю		 адбо́рным адбо́рнымі
М. адбо́рным адбо́рнай адбо́рным адбо́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

адбо́рны, -ая, -ае.

1. Адабраны з ліку іншых як лепшы па якасці; першагатунковы, выдатны.

Адборная бульба.

2. перан. Вельмі грубы, непрыстойны.

За сцяной чулася адборная лаянка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адбо́рны в разн. знач. отбо́рный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адбо́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Адабраны з ліку іншых як лепшы; першагатунковы, выдатны. Адборнае насенне. □ Хата была прасторная і пабудаваная з адборнага матэрыялу. Колас. Атрад налічваў каля двухсот адборных малайцоў. Брыль. Па дарозе Ілью Кавальчуку трапляліся фурманкі і аўтамашыны, нагружаныя адборнай сухой бульбай. Паслядовіч.

2. Вельмі грубы, непрыстойны. Жанчына сыпала паліцаям у твар самыя адборныя, самыя моцныя праклёны. Дамашэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адбо́рны

1. (выдатны) (áus)erlésen, áusgesucht; érstklassig; gewählt; Elíte-; Áuslese-;

адбо́рнае во́йска Elítetruppen pl;

2. разм áusgesucht;

адбо́рная ла́янка разм die schlímmsten Schímpfworte

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

отбо́рный адбо́рны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чыстагатунко́вы, -ая, -ае.

Адборны, чыстага гатунку.

Чыстагатунковае насенне.

|| наз. чыстагатунко́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чыстасо́ртны, -ая, -ае.

Не змешаны, адборны, вышэйшага, чыстага сорту.

Чыстасортная пшаніца.

|| наз. чыстасо́ртнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

elite​2 [eɪˈlɪ:t, ɪˈli:t] adj. элі́тны, адбо́рны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

чыстасо́ртны, ‑ая, ‑ае.

Адборны, вышэйшага, чыстага сорту. Чыстасортнае насенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)