адбе́льванне гл. адбяліць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адбе́льванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
адбе́льванне |
адбе́льванні |
| Р. |
адбе́львання |
адбе́льванняў |
| Д. |
адбе́льванню |
адбе́льванням |
| В. |
адбе́льванне |
адбе́льванні |
| Т. |
адбе́льваннем |
адбе́льваннямі |
| М. |
адбе́льванні |
адбе́льваннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
адбе́льванне ср. отбе́ливание; см. адбе́льваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
АДБЕ́ЛЬВАННЕ,
бяленне, тэхналагічны працэс выдалення дамешкаў і знішчэння непажаданай натуральнай афарбоўкі матэрыялаў (натуральных і штучных валокнаў, паперы, воску, скуры, футра, пластычных мас і інш.) для надання ім белага колеру ці перад фарбаваннем. Хімічнае адбельванне ўключае папярэднюю апрацоўку матэрыялу хлорамінам, слабымі растворамі кіслот і шчолачаў або ферментатыўнымі прэпаратамі і наступнае ўздзеянне акісляльнікаў (гіпахларыту натрыю ці кальцыю, пераксіду вадароду, хларыту натрыю, перманганату калію) ці аднаўляльнікаў (сярністага газу, гідрасульфіту ці бісульфіту натрыю). Аптычнае адбельванне заснавана на дзеянні бясколерных флуарэсцыруючых арган. рэчываў — белафораў (вытворных стыльбену, аксазолу, імідазолу), якія ператвараюць УФ-выпрамяненне дзённага (сонечнага) святла ў сіне-фіялетавы колер бачнага святла і такім чынам кампенсуюць паглынанне святла забруджваннямі. Матэрыялы пры гэтым набываюць высокую ступень белізны, фарбаваныя — яркасць і кантрастнасць. Фатаграфічнае адбельванне — прамежкавая стадыя апрацоўкі каляровых і чорна-белых кіна- і фатаграфічных матэрыялаў, у выніку якой адбываецца акісленне метал. серабра відарыса акісляльнікамі (чырв. крывяная соль, біхрамат калію і інш.) у злучэнні белага колеру, што выдаляюцца пры далейшай апрацоўцы.
т. 1, с. 96
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
адбялі́ць, -бялю́, -бе́ліш, -бе́ліць; -бе́лены; зак., што.
Зрабіць белым, выбеліць.
А. палатно.
|| незак. адбе́льваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. адбе́льванне, -я, н. і адбе́лка, -і, ДМ -лцы, ж.
Адбельванне драўніннай масы.
|| прым. адбе́льны, -ая, -ае і адбе́лачны, -ая, -ае.
Адбельны цэх.
Адбелачныя матэрыялы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
отбе́ливание адбе́льванне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
bleach1 [bli:tʃ] n.
1. хло́рка
2. адбе́льванне, бяле́нне
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
отбе́лка ж. адбе́лка, -кі ж., адбе́льванне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пробе́лка ж., разг., спец. пабе́лка, -кі ж., бяле́нне, -ння ср., адбе́льванне, -ння ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)