аве́яны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аве́яны аве́яная аве́янае аве́яныя
Р. аве́янага аве́янай
аве́янае		 аве́янага аве́яных
Д. аве́янаму аве́янай аве́янаму аве́яным
В. аве́яны (неадуш.)
аве́янага (адуш.)		 аве́яную аве́янае аве́яныя (неадуш.)
аве́яных (адуш.)
Т. аве́яным аве́янай
аве́янаю		 аве́яным аве́янымі
М. аве́яным аве́янай аве́яным аве́яных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

аве́яны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аве́яны аве́яная аве́янае аве́яныя
Р. аве́янага аве́янай
аве́янае		 аве́янага аве́яных
Д. аве́янаму аве́янай аве́янаму аве́яным
В. аве́яны (неадуш.)
аве́янага (адуш.)		 аве́яную аве́янае аве́яныя (неадуш.)
аве́яных (адуш.)
Т. аве́яным аве́янай
аве́янаю		 аве́яным аве́янымі
М. аве́яным аве́янай аве́яным аве́яных

Кароткая форма: аве́яна.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

аве́яны ове́янный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аве́яны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад авеяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ове́янный абве́яны, аве́яны;

ове́янный сла́вой аве́яны сла́вай;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аве́яць, аве́ю, аве́еш, аве́е; аве́яў, аве́яла; аве́й; аве́яны; зак., каго-што.

1. Тое, што і абвеяць.

2. перан. Акружыць, стварыць вакол каго-, чаго-н. атмасферу пашаны (высок.).

А. славай.

|| незак. авява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

легенда́рны, -ая, -ае.

1. Які з’яўляецца легендай¹, мае адносіны да легенды; вядомы толькі па легендах; казачны.

Легендарная аповесць.

2. перан. Незвычайны, небывалы, авеяны славай (высок.).

Л. герой.

3. перан. Выдуманы, непраўдападобны.

Легендарныя чуткі.

|| наз. легенда́рнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

міфі́чны

(гр. mythikos)

1) звязаны з міфамі;

2) перан. авеяны паданнямі, легендарны; казачны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

легенда́рны

(ад лац. legenda = тое, што павінна быць прачытана)

1) які з’яўляецца легендай, казачны;

2) авеяны легендамі, незвычайны, небывалы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

легенда́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да легенды ​1; з’яўляецца легендай ​1 (у 1 знач.). Легендарнае апавяданне. // Вядомы толькі па легендах; казачны. Легендарнае тэматыка.

2. Авеяны легендамі ​1; незвычайны, небывалы. Легендарныя подзвігі. Легендарнае слава. Легендарны горад.

3. перан. Непраўдападобны, неверагодна, выдуманы. Легендарныя чуткі. □ Так многія з нас першы раз трапілі ў гэты край, дзе легендарнае і рэальнае перапляталіся так шчыльна. Залескі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)