аванпо́ст

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аванпо́ст аванпо́сты
Р. аванпо́ста аванпо́стаў
Д. аванпо́сту аванпо́стам
В. аванпо́ст аванпо́сты
Т. аванпо́стам аванпо́стамі
М. аванпо́сце аванпо́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аванпо́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Перадавы вартавы пост, а таксама месца размяшчэння такога паста.

|| прым. аванпо́ставы, -ая, -ае і аванпо́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аванпо́ст м. аванпо́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аванпо́ст аванпо́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аванпо́ст, ‑а, М ‑посце; мн. ‑посты, ‑аў м.

Перадавая ахоўная варта (пост) у войска некаторых армій.

[Фр. avant-poste.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АВАНПО́СТ

(ад аван... + франц. poste пост),

перадавая варта для назірання за праціўнікам. У арміі Рас. імперыі ў 18—19 ст. аванпост — перадавая ахоўная варта (пяхотная або конная), якая выстаўлялася дзеля засцярогі свайго войска, размешчанага на адпачынак або ў абароне, ад раптоўнага нападу праціўніка. Выкарыстоўваецца ў сучасных арміях некаторых дзяржаў.

т. 1, с. 59

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

аванпо́ст м. вайск. Vórposten m -s, -, vórgeschobene Stéllung, vórgeschobener Pósten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

аванпо́ст

(фр. avant-poste, ад avant = перад + poste пост)

вартавы пост, які выстаўляецца наперадзе войск, калі яны знаходзяцца недалёка ад праціўніка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

outpost [ˈaʊtpəʊst] n.

1. аванпо́ст, перадавы́ вартавы́ пост

2. адда́ленае пасе́лішча

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

фарпо́ст

(ням. Vorposten)

1) тое, што і аванпост;

2) перан. перадавы пункт, апора чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)