абыгра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны і абы́граны; зак.

1. каго-што. Перамагчы каго-н. у гульні.

А. у шахматы.

2. што. Наладзіць гучанне музычнага інструмента, пайграўшы на ім нейкі час (спец.).

А. скрыпку.

3. што. Выкарыстаць у сваіх мэтах для стварэння большага ўражання (разм.).

А. слова.

|| незак. абы́грываць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абыгра́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абыгра́ю абыгра́ем
2-я ас. абыгра́еш абыгра́еце
3-я ас. абыгра́е абыгра́юць
Прошлы час
м. абыгра́ў абыгра́лі
ж. абыгра́ла
н. абыгра́ла
Загадны лад
2-я ас. абыгра́й абыгра́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час абыгра́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абыгра́ць сов., в разн. знач. обыгра́ть;

а. у ша́хматы — обыгра́ть в ша́хматы;

а. скры́пку — обыгра́ть скри́пку;

а. сло́ва — обыгра́ть сло́во

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абыгра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Перамагчы каго‑н. у гульні. Абыграць у шашкі.

2. Выкарыстаць што‑н., умела дастасоўваючы да ўмоў, абставін (у сцэнічным дзеянні, літаратурным творы і пад.). Маналог.. трэба было так абыграць, каб ён не ўтрымаўся як прамова з трыбуны. «Полымя». // Выкарыстаць чые‑н. словы (памылку) у асабістых мэтах, надаючы не ўласцівае ім значэнне. [Адольф:] Цяпер за тое, што панна Паўлінка мяне гэтак абыграла, вазьму ды паеду. Купала.

3. Наладзіць гучанне музычнага інструмента, пайграўшы на ім нейкі час. Абыграць цымбалы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абыгра́ць, абы́грываць

1. (у гульні) gewínnen* vt, schlágen* vt;

2. (інструмент) éinspielen vt;

3. (тэму, тэатральную ролю) áusschmücken vt, hóchspielen аддз. vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

обыгра́ть сов.

1. (в игре) абыгра́ць; абгуля́ць;

2. в др. знач. абыгра́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абы́грываць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абыграць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абыгра́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абыграць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абы́грыванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. абыгрываць — абыграць (у 2, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абыгра́ны в разн. знач. обы́гранный; см. абыгра́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)