абшчыпа́ць гл. шчыпаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абшчыпа́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абшчыплю́
абшчыпа́ю		 абшчы́плем
абшчыпа́ем
2-я ас. абшчы́плеш
абшчыпа́еш		 абшчы́плеце
абшчыпа́еце
3-я ас. абшчы́пле
абшчыпа́е		 абшчы́плюць
абшчыпа́юць
Прошлы час
м. абшчыпа́ў абшчыпа́лі
ж. абшчыпа́ла
н. абшчыпа́ла
Загадны лад
2-я ас. абшчыплі́
абшчыпа́й		 абшчыплі́це
абшчыпа́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час абшчыпа́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абшчыпа́ць сов. общипа́ть, ощипа́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абшчыпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Шчыпаючы, пазбавіць апярэння, лісця і пад.; абскубці. Абшчыпаць курыцу. Абшчыпаць куст.

2. Шчыпаючы, паабрываць (лісце, ягады, пялёсткі і пад.). Абшчыпаць пялёсткі. Абшчыпаць струкі гароху.

3. Шчыпаючы, параніць у многіх месцах. [Пеўні] абшчыпалі да крыві адзін другому грабяні. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абшчыпа́ць, абшчы́пваць

1. rúpfen vt;

абшчыпа́ць гусь éine Gans rúpfen; (лісце, ягады і г. д.) ábreißen* vt, (áb)pflücken vt;

2. (параніць) (áb)knéifen* vt, ábzwicken vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шчыпа́ць, -ыплю́, -ы́плеш, -ы́пле; -ы́паны; незак.

1. каго-што. Зашчамляць да болю скуру пальцамі.

Ш. за лыткі.

2. што. Выклікаць адчуванне болю, свербу, пякоты і пад.

Мароз шчыпле шчокі.

Гарчыца шчыпле язык.

3. перан. Прыносіць душэўны боль.

Крыўда шчыпала сэрца.

4. што. Зашчамляючы чым-н. (пальцамі, зубамі), аддзяляць.

Ш. вішні.

Конь шчыпаў траву.

Ш. валакно.

|| зак. абшчыпа́ць і ашчыпа́ць, -ыплю́, -ы́плеш, -ы́пле; -ы́паны (да 4 знач.).

|| аднакр. ушчыпну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́ (да 1 знач.) і шчыпну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; наз. шчыпо́к, -пка́, мн. -пкі́, -пко́ў, м. (паводле 1 і 4 знач.).

|| наз. шчыпа́нне, -я, н., абшчы́пванне, -я, н. (да 4 знач.) і ашчы́пванне, -я, н. (да 4 знач.).

|| прым. шчыпа́льны, -ая, -ае (да 4 знач.; спец.).

Шчыпальная машына (у прадзільнай вытворчасці).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

общипа́ть сов. абшчыпа́ць; абскубці́; аскубці́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абшчы́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абшчыпаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абклява́ць, ‑люе; зак., што.

Клюючы, абшчыпаць усё ці з усіх бакоў. // Абдзяўбаць чым‑н. вострым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паабшчы́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Абшчыпаць усіх, многіх або ўсё, многае. Паабшчыпваць куранят. Паабшчыпваць булку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)