Verbum

анлайнавы слоўнік

абучы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абучы́ць сов. обучи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абучы́ць, ‑учу, ‑учыш, ‑учыць.

Зак. да абучаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абуча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго.

Праводзіць ваенную падрыхтоўку.

А. навабранцаў.

|| зак. абучы́ць, абучу́, абу́чыш, абу́чыць; абу́чаны.

|| наз. абучэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пераабучы́ць, ‑абучу, ‑абучыш, ‑абучыць; зак., каго.

Абучыць нанава, чаму‑н. іншаму; перападрыхтаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абучэ́нне ср. обуче́ние; см. абучы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

образова́ть^II сов. адукава́ць; вы́вучыць, абучы́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обучи́ть сов. навучы́ць, вы́вучыць; абучы́ць; см. обуча́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абучэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абучаць — абучыць і абучацца — абучыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абу́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад абучыць.

2. у знач. прым. Які атрымаў пэўныя веды, навыкі. Абучаны салдат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)