абуча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго.

Праводзіць ваенную падрыхтоўку.

А. навабранцаў.

|| зак. абучы́ць, абучу́, абу́чыш, абу́чыць; абу́чаны.

|| наз. абучэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абуча́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. абуча́ю абуча́ем
2-я ас. абуча́еш абуча́еце
3-я ас. абуча́е абуча́юць
Прошлы час
м. абуча́ў абуча́лі
ж. абуча́ла
н. абуча́ла
Загадны лад
2-я ас. абуча́й абуча́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час абуча́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абуча́ць несов. обуча́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абуча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго.

Праводзіць ваенную падрыхтоўку. Абучаць салдатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абуча́ць канц. léhren vt; unterríchten vt, áusbilden vt (чаму-н. in D); béibringen* vt (каго-н. D); ánlehren vt (на прадпрыемстве); гл. навучыць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

обуча́ть несов. навуча́ць, вучы́ць; абуча́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абучы́ць, ‑учу, ‑учыш, ‑учыць.

Зак. да абучаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абучэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абучаць — абучыць і абучацца — абучыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абучы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абучу́ абу́чым
2-я ас. абу́чыш абу́чыце
3-я ас. абу́чыць абу́чаць
Прошлы час
м. абучы́ў абучы́лі
ж. абучы́ла
н. абучы́ла
Загадны лад
2-я ас. абучы́ абучы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час абучы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ваенізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак.

Прыстасаваць (прыстасоўваць) да ваенных умоў; перавесці (пераводзіць) на абслугоўванне ваенных патрэб. // Абучыць (абучаць) ваеннай справе цывільнае насельніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)