абува́ць гл. абуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абува́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. абува́ю абува́ем
2-я ас. абува́еш абува́еце
3-я ас. абува́е абува́юць
Прошлы час
м. абува́ў абува́лі
ж. абува́ла
н. абува́ла
Загадны лад
2-я ас. абува́й абува́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час абува́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абува́ць несов. обува́ть; (при назывании обуви) надева́ть;

а. дзіця́ — обува́ть ребёнка;

а. бо́ты — надева́ть сапоги́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абува́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абува́ць

1. j-m Schúhe ánziehen*;

2. разм. (забяспечыць абуткам) mit Schúhwerk verséhen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абу́ць, абу́ю, абу́еш, абу́е; абу́ты; зак., каго-што.

1. Надзець на ногі сабе ці каму-н. абутак.

А. боты.

2. Забяспечыць каго-н. абуткам.

Трэба на зіму дзяцей а.

◊

Абуць у лапці — абхітрыць, давесці да беднасці.

Гу́лі не аднаго ў лапці абулі (прыказка).

|| незак. абува́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обува́ть несов. абува́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надева́ть несов. надзява́ць; (верхнюю одежду — ещё) апрана́ць; (обувь — ещё) абува́ць;

надева́ть сапоги́ надзява́ць (абува́ць) бо́ты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абува́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абуваць — абуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абу́ць гл. абуваць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)