абры́вак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. абры́вак абры́ўкі
Р. абры́ўка абры́ўкаў
Д. абры́ўку абры́ўкам
В. абры́вак абры́ўкі
Т. абры́ўкам абры́ўкамі
М. абры́ўку абры́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абры́вак, -ры́ўка, мн. -ры́ўкі, -ры́ўкаў, м.

Адарваны кавалак, частка чаго-н.

А. паперы.

А. калючага дроту.

Абрыўкі ўспамінаў (перан.).

|| прым. абры́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абры́вак (род. абры́ўка) м., прям., перен. обры́вок

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абры́вак, ‑рыўка, м.

Адарваны кавалак, частка чаго‑н. Неяк, бегаючы з дзецьмі па вуліцы, Ніна басанож ступіла на абрывак калючага дроту. Мележ. Вецер гнаў па небе абрыўкі хмар, і, калі месяц хаваўся за імі, рабілася, цёмна. Мікуліч. // перан. Няпоўная, незакончаная частка чаго‑н., асобны кавалак. У галаве роіліся абрыўкі думак, і іх цяжка было прывесці да парадку. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абры́вак м тс перан Brúchstück n -(e) s, -e, Fragmént n -(e)s, -e, Fétzen m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Абры́вак ’хабар, магарыч’ (КЭС) да рваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шмат², -а́, М шмаце́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Абрывак, адарваны кавалак чаго-н.

Валяліся шматы паперы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обры́вок прям., перен. абры́вак, -ры́ўка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шкума́т, -а́, М -маце́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Абрывак, абрэзак (тканіны, скуры і пад.).

Ш. матэрыі.

|| прым. шкума́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вяро́ўчына, ‑ы, ж.

Разм. Кусок, абрывак вяроўкі. Старая рабочая куртка была падпяразана вяроўчынай. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)