Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
абро́к², -у, м.
Корм для коней, звычайна авёс.
Не даўшы аброку, не бі кіем па боку (прыказка).
|| прым.абро́чны, -ая, -ае.
Аброчная торба.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абро́кI, -ку м., ист. обро́к
абро́кII, -ку м., обл. корм для лошаде́й (обычно овёс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абро́к1, ‑у, м.
Гіст. Натуральны або грашовы падатак, які спаганяўся памешчыкамі з прыгонных сялян; чынш. Збіраць аброк. □ Пранюхаў князь: мужыкі багацей сталі жыць, Маюць хлеб ды з бярозавым сокам. Загадаў аканомам сваім аблажыць Мужыкоў цяжэйшым аброкам.Танк.
абро́к2, ‑у, м.
Корм для коней, звычайна авёс. Мужчыны павыпрагалі коней, далі ім аброку і таксама пайшлі да гурту.Сачанка.Не даўшы аброку, не бі кіем па боку.Прыказка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
АБРО́К,
від феад. рэнты, якую землеўласнікі атрымлівалі ад прыгонных сялян. Спаганяўся прадуктамі с.-г. вытворчасці і промыслаў (натуральны аброк) або грашыма (грашовы аброк). Найб. ранняй формай быў прадуктовы аброк, які прыйшоў на змену раннесярэдневяковай даніне. У краінах Зах. Еўропы аброк усталяваўся ў 12—13 ст. На Беларусі катэгорыя сялян-аброчнікаў вядома па гіст. крыніцах 14—16 ст., але аброк тут быў мала пашыраны, пераважала паншчына. У Расіі аброк быў адной з асн. формаў эксплуатацыі сялян, хоць часта спалучаўся з паншчынай. Пасля сялянскай рэформы 1861 заменены выкупнымі плацяжамі.
Абро́к2 ’корм, які бярэцца ў дарогу для каня’ (літ.abrãkas ’тс’ з беларускіх гаворак), чэш.obrok, польск.obrok ’корм’, серб.-харв.о̀брок ’паёк, рацыён’, славен.obrok ’корм’ да аброку
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
обро́кист.абро́к, -ку м., чынш, род. чы́ншу м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)