абрачэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. абрачэ́нне абрачэ́нні
Р. абрачэ́ння абрачэ́нняў
Д. абрачэ́нню абрачэ́нням
В. абрачэ́нне абрачэ́нні
Т. абрачэ́ннем абрачэ́ннямі
М. абрачэ́нні абрачэ́ннях

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

emitíeren

vt эк.пуска́ць у абрачэ́нне [абаро́т], эмітава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)