абрачэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| абрачэ́нне | абрачэ́нні | |
| абрачэ́ння | абрачэ́нняў | |
| абрачэ́нню | абрачэ́нням | |
| абрачэ́нне | абрачэ́нні | |
| абрачэ́ннем | абрачэ́ннямі | |
| абрачэ́нні | абрачэ́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)